Mijn paard is een Tinker, die luistert naar de naam Blackstar. Haar leeftijd is onbekend, maar toen ze net in Nederland was werd ze geschat op acht tot negen jaar, wat betekent dat ze in 1995 zou moeten geboren zijn. Zelf heb ik een sterk vermoeden dat Blackstar toch ouder is. Ze werd door een handelaar uit Engeland geïmporteerd, maar ondertussen heb ik de merrie zelf al zeven jaar.

Met Blackstar heb ik een aantal heerlijke jaren beleefd, waarin ze nooit iets mankeerde. De problemen begonnen echter in augustus 2006.

Vier moeilijke jaren later heb ik voor het eerst GlucoHorse besteld. Binnen één maand vertelde mijn vriendin dat ze zag dat mijn merrie ruimer liep dan twee maanden eerder. Dat wilde ik nog niet geloven, want je bent zo verblind door verdriet dat je dat niet ziet. Weekje later pushte ze mij om er weer eens op te stappen. "Alleen stappen om te kijken en te voelen, niks anders, dat kan toch geen kwaad voor je merrie ?". Ben er die week nog opgegaan en ze voelde beter en ruimer dan vóór ik Glucohorse gebruikte. Ik heb zitten huilen op mijn paard van geluk. Ik was gelijk helemaal om, het kon dus tóch en die verhalen op het internet zijn geen spookverhalen. Heb toen ook gelijk een drafje geprobeerd en heb nog meer zitten brullen, en uiteraard ook een hele grote lach op mijn gezicht gehad. Deze lach heeft echt een heleboel dagen op mijn gezicht gestaan, kon er echt letterlijk niet vanaf geslagen worden.

De toekomst is weer rooskleurig, ik hoef Blackstar niet in te laten slapen, ik krijg nog meer tijd met mijn merrie. Alleen maar door Glucohorse te geven, heb ik mijn grote trots, mijn rots in de branding en mijn allerbeste maatje nog in mijn leven. Wij maken weer buitenritten van een dik uur door de bossen en over het strand in een volle draf en flinke stukken galop. Wij hebben weer lol tijdens deze ritten. Ze heeft haar typische Blackstar streekjes weer terug gevonden waar ik zo smakelijk om kan lachen en haar onnozele blikken die ze je toewerpt. Ik heb mijn paard weer terug, ze is van een zielig hoopje dat niks meer wilde en niks meer kon naar één brok energie toegegaan die weer vol in het leven staat. Ik ben echt dankbaar dat jullie er zijn en dat ik (wij) dit hebben gevonden.

Met vriendelijke groet,
Annet (Gorinchem, NL)